Poniższy słownik pojęć na rynku forex pomoże Ci zrozumieć znaczenie terminów związanych z handlem, składanymi zleceniami, cenami poszczególnych instrumentów czy realizowanymi transakcjami. Wiele z tych zagadnień odnosi się nie tylko do tradingu walutowego, ale również do spekulacji kontraktami CFD na inne aktywa, np. surowce, towary, indeksy, akcje czy kryptowaluty. Bierze się to stąd, że forex w szerszym ujęciu jest dziś postrzegany jako „miejsce”, w którym można spekulować na wszystkich wspomnianych instrumentach.
Forex i jego główne instrumenty
Na początek objaśniamy podstawowe słownictwo dotyczące instrumentów, jakimi można handlować na forexie.
Forex (foreign exchange, FX) – międzynarodowy, zdecentralizowany, całodobowy rynek wymiany walutowej, na którym transakcje zawierają głównie rządy, korporacje, banki i inne instytucje finansowe, ale również inwestorzy indywidualni.
Para walutowa – podstawowy instrument rynku forex, na który składają się dwie dowolne waluty pochodzące z różnych krajów. Waluty te nazywane są: bazową i kwotowaną.
Kurs walutowy – wyraża wartość jednej waluty (zwanej bazową) względem innej waluty (zwanej kwotowaną). Cena pary walutowej pokazuje, ile jednostek waluty kwotowanej trzeba zapłacić za jedną jednostkę waluty bazowej. Przykładowo, kurs pary EUR/USD przedstawia, ile dolarów (waluta kwotowana) trzeba zapłacić za jedno euro (waluta bazowa).
Waluta bazowa – zwana również walutą główną lub stałą. Występuje jako pierwsza w parze walutowej, a jej wartość jest wyrażana poprzez odpowiednią liczbę jednostek waluty kwotowanej. W przypadku takich par, jak USD/PLN, EUR/PLN czy CHF/PLN, walutami bazowymi są: dolar amerykański, euro i frank szwajcarski.
Waluta kwotowana – druga z walut składających się na parę walutową. Jest walutą, w której wyceniana jest para walutowa. W przypadku takich par, jak USD/PLN, EUR/PLN czy CHF/PLN, walutą kwotowaną jest polski złoty.
Kontrakt CFD – inaczej kontrakt na różnicę kursową (contract for difference), który jest instrumentem pochodnym wykorzystywanym na rynku forex przez inwestorów indywidualnych. W jego przypadku zyski i straty traderów zależą od kierunku i siły zmian kursów par walutowych lub innych aktywów, np. surowców, indeksów, akcji czy kryptowalut.
Majors – to pary walutowe, w których dolar amerykański (USD) jest zestawiony z jedną z sześciu głównych walut: euro (EUR), jenem japońskim (JPY), frankiem szwajcarskim (CHF), funtem brytyjskim (GBP), dolarem kanadyjskim (CAD) lub dolarem nowozelandzkim (NZD). W każdej z tych par, z wyjątkiem eurodolara, dolar amerykański jest walutą bazową.
Minors – są to drugorzędne, mniej istotne pary walutowe, które składają się z kombinacji najważniejszych walut (z wyjątkiem dolara). Przykładami minorsów są m.in. pary EUR/GBP, CHF/JPY czy AUD/CAD.
Exotic – to tzw. egzotyczne pary walutowe, w których jedna z walut nie zalicza się do grona siedmiu głównych walut. Przykładami par egzotycznych są m.in. EUR/PLN, USD/HUF czy PLN/CZK.
Eurodolar – tak w finansowym żargonie określa się instrument EUR/USD (euro do dolara), czyli najpłynniejszą i najważniejszą na świecie parę walutową.
Aussie – popularna nazwa pary dolar australijski do dolara amerykańskiego (AUD/USD). Określenie wzięło się od angielskiego przymiotnika oznaczającego Australię.
Kabel – potoczna nazwa pary walutowej USD/GBP. Nawiązuje do XIX wieku i czasów telegrafu, kiedy to transakcje oparte na funtach i dolarach były realizowane poprzez transatlantycki kabel znajdujący się na dnie oceanu.
Kiwi – potoczne określenie pary walutowej NZD/USD, czyli dolara nowozelandzkiego do dolara amerykańskiego. Nazwa nawiązuje do znanego na całym świecie nowozelandzkiego ptaka nielota.
Loonie – para walutowa dolar amerykański do dolara kanadyjskiego (USD/CAD). Nazwa wzięła się od gatunku ptaka wybijanego na monetach kanadyjskich.
Swissy – popularne określenie pary walutowej USD/CHF, czyli dolara amerykańskiego do franka szwajcarskiego. Pochodzi ono od angielskiego wyrazu „swiss” (Szwajcar, szwajcarski).
Transakcje i specyfika handlu na forexie
Teraz czas przyjrzeć się najważniejszym terminom związanym z zawieranymi transakcjami i specyfiką handlu walutami.
Lot – standardowa nominalna wartość transakcji na rynkach finansowych typu OTC (pozagiełdowych). W przypadku handlu na forexie wynosi zwykle 100 000 jednostek waluty bazowej lub równowartość 100 000 USD (w przypadku indeksów, surowców i innych aktywów, na które wystawiane są kontrakty CFD).
Minilot – dziesiętna część lota, odpowiadająca 10 000 jednostek waluty bazowej lub równowartości 10 000 USD (w przypadku innych aktywów).
Mikrolot – setna część lota, odpowiadająca 1000 jednostek waluty bazowej lub 1000 USD (w przypadku innych aktywów).
Nanolot – tysięczna część lota, odpowiadają 100 jednostkom waluty bazowej lub 100 USD (w przypadku innych aktywów).
Swap (overnight) – punkty naliczane za utrzymywanie pozycji na rynku przez każdą kolejną dobę. W przypadku par walutowych mogą być dodatnie lub ujemne i zależą głównie od różnicy w stopach procentowych krajów, w których obowiązują waluty z pary. W kontraktach na inne aktywa punkty swapowe są zwykle ujemne, więc stanowią dla tradera koszt handlu.
Dźwignia finansowa (lewar) – mechanizm wbudowany m.in. w kontrakty CFD, dzięki któremu można otwierać pozycje o faktycznej wartości wielokrotnie przekraczającej inwestowany kapitał.
Otwarcie pozycji – każda transakcja kupna lub sprzedaży, która powoduje wejście na rynek danego instrumentu finansowego.
Zamknięcie pozycji – każda transakcja kupna lub sprzedaży, która skutkuje wyjściem z rynku danego instrumentu finansowego.
Pozycja długa (long) – na rynkach finansowych oznacza zakup instrumentu i jest otwierana przez inwestorów, którzy oczekują wzrostu jego wartości. Otwierając pozycję długą np. na parze EUR/USD, zakładasz, że jej kurs będzie rosnąć, czyli inaczej mówiąc – euro umocni się wobec dolara.
Pozycja krótka (short) – oznacza sprzedaż instrumentu finansowego i jest otwierana przez osoby, które oczekują spadku jego wartości. Otwierając pozycję krótką np. na parze EUR/USD, zakładasz, że jej kurs będzie spadał, czyli inaczej mówiąc – euro osłabi się względem dolara.
Equity – wartość środków pieniężnych na rachunku tradera skorygowana o wielkość potencjalnych zysków i strat generowanych przez otwarte pozycje. Equity nie jest zatem wartością stałą i zmienia się w zależności od zajętej pozycji, wielkości dźwigni czy siły i kierunku zmian cen danego instrumentu.
Margin – depozyt zabezpieczający, czyli wartość środków, jakie są potrzebne do otwarcia pozycji.
Margin level – wyrażony w procentach stosunek equity do margin. Jest wartością zmienną i zależy od otwartej pozycji, wielkości dźwigni czy siły i kierunku zmian kursu instrumentu.
Margin call – wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego. Pojawia się w sytuacji, gdy wirtualna strata tradera jest na tyle duża, że doprowadza do spadku wartości jego kapitału poniżej poziomu ustalonego przez brokera.
Wolumen – termin określający wartość transakcji zawartych na danym instrumencie w określonym czasie. Wielkość obrotów to jeden z najważniejszych wskaźników, które pozwalają zorientować się w płynności danego rynku.
Płynność – łatwość dokonywania transakcji na rynku danego instrumentu. Jest determinowana głównie przez liczbę i wielkość składanych zleceń czy też częstotliwość zawierania transakcji.
Rolowanie – w przypadku rynku forex i kontraktów CFD jest to czysto techniczna operacja, która zwykle nie generuje żadnych zysków lub strat. Jest stosowana przez brokerów z tego względu, że CFDs zwykle są wystawiane na kontrakty terminowe, a te z kolei mają określony termin ważności. Poprzez rolowanie broker przenosi wycenę ze starej, wygasającej serii futures na nową.
Cena instrumentów i koszty handlu
Przybliżyliśmy już kwestię tego, czym i w jaki mniej więcej sposób można handlować na forexie. Warto teraz przyjrzeć się zagadnieniom związanym z ceną instrumentów i kosztami handlu.
Kwotowanie – notowania ceny danej pary walutowej lub innego instrumentu. Składają się na nie dwie wartości: cena Bid i cena Ask.
Cena Bid – to niższy z dwóch kursów podanych podczas kwotowania danego instrumentu. Jest to najwyższa cena, jaką w danym momencie kupujący są gotowi zapłacić za określony instrument i jednocześnie cena, którą otrzymują inwestorzy chcący go natychmiast sprzedać.
Cena Ask – to wyższy z dwóch kursów podanych podczas kwotowania danego instrumentu. Jest to najniższa cena, za jaką sprzedający są gotowi w danym momencie sprzedać określony instrument i jednocześnie cena, którą płacą inwestorzy chcący go natychmiast kupić.
Spread – różnica pomiędzy najlepszą ofertą kupna (ceną Bid) i najlepszą ofertą sprzedaży (ceną Ask) danego instrumentu. Im niższy spread, tym atrakcyjniejsza dla inwestora cena transakcyjna; w przypadku płynnych instrumentów spread jest niewielki, natomiast mniej popularne aktywa charakteryzują się szerszym spreadem. Część brokerów oferujących kontrakty CFD uwzględnia w spreadach swoją marżę, która obok punktów swapowych stanowi główne źródło ich dochodów.
Prowizja – stała opłata lub określony procent wartości transakcji, które są pobierane przez brokera za zrealizowanie zlecenia na rynku. Zwykle stosują ją brokerzy, którzy nie uwzględniają w spreadach swojej marży.
Pips – z ang. percentage in points – w kursach instrumentów stanowi czwartą liczbę po przecinku (wyjątkiem są pary z japońskim jenem, w których wynosi on nie 0,0001, lecz 0,01). Jeśli np. kwotowanie eurodolara wynosi 1,07260 (cena Bid) oraz 1,07270 (cena Ask) i wzrośnie o 1 pipsa, to będzie to oznaczało wzrost kursu do poziomów: 1,07270 (Bid) i 1,07280 (Ask).
Punkt – to 1/10 pipsa i zarazem piąta (trzecia w parach z JPY) cyfra po przecinku w kwotowaniach instrumentów. Jest dokładniejszą jednostką, wykorzystywaną do bardziej precyzyjnego określania zmian cenowych. Dla przykładu, wzrost kwotowania eurodolara z 1,07260 do 1,07290, oznaczałby wzrost kursu o 30 punktów (3 pipsy).
Tick – termin ten bywa stosowany wymiennie z punktem, jednak nie są to tożsame pojęcia. Stanowi minimalną zmianę ceny danego instrumentu, która może, ale nie musi pokrywać się z punktem. W pojedynczym ruchu cenowym kurs np. USD/PLN może wzrosnąć np. o 3 pipsy (30 punktów), ale w tym przypadku będzie to jeden tick. Cena niektórych instrumentów (głównie indeksowych i towarowych CFD) może zmieniać się o określoną minimalną liczbę punktów (np. o 25) i to ją nazywamy tickiem.
Figura – to 100 pipsów, czyli drugie miejsce po przecinku w kwotowaniach par walutowych. Odnosi się zatem do zmiany ceny np. o jednego pełnego centa lub eurocenta, co na forexie jest postrzegane jako duży ruch cenowy. Spotyka się też określenie duża figura, która oznacza ruch o 1000 pipsów, czyli np. o 10 centów lub eurocentów.
Flashcrash – z ang. błyskawiczne załamanie rynku – to sytuacja, w której nagle napływa wiele zleceń sprzedaży (lub jedno bądź kilka bardzo dużych), co prowadzi do tąpnięcia kursu. Efekt ten staje się możliwy wskutek równie szybkiego wycofywania ofert kupna danego instrumentu i niskiej płynności, które powodują duży ubytek zleceń przeciwstawnych. Flashcrash może stanowić odpowiedź np. na pojawienie się niespodziewanej i niekorzystnej dla danego instrumentu informacji.
Long squeeze – sytuacja rynkowa, w której inwestorzy grający na wzrosty danego instrumentu, z uwagi na gwałtowny i silny spadek jego ceny, masowo zamykają swoje pozycje długie. W ten sposób chcą ograniczyć stratę na swoich rachunkach.
Short squeeze – sytuacja rynkowa, w której inwestorzy grający na spadki danego instrumentu, ze względu na gwałtowne i silne wzrosty kursu danego instrumentu, masowo zamykają swoje pozycje krótkie. W ten sposób zabezpieczają się przed dalszym pogłębianiem się straty.
Luka cenowa – obszar na wykresie cenowym instrumentu, w którym nie dokonano żadnej transakcji. Stanowi przestrzeń między ceną zamknięcia ostatniego okresu a ceną otwarcia w następnym okresie. W analizie technicznej odgrywa ważną rolę i nierzadko świadczy o zmianie w sentymencie rynkowym.
Interwał czasowy – określony przedział czasu, w jakim raportowana jest zmiana ceny na wykresie. Podstawowe interwały czasowe na platformach inwestycyjnych to: minutowy (M1), pięciominutowy (M5), piętnastominutowy (M15), półgodzinny (M30), godzinny (H1), czterogodzinny (H4), dzienny (D1), tygodniowy (W1) i miesięczny (M1). Tworząc swoją strategię, inwestorzy wykorzystują albo niskie interwały czasowe, takie jak M1, M5, M15, M30 i H1 albo interwały wysokie – od czterogodzinnych w górę.
Poślizg cenowy (slippage) – sytuacja, w której inwestor ostatecznie kupuje lub sprzedaje dany instrument po nieco innej cenie niż cena rynkowa, która wyświetlała się na jego platformie inwestycyjnej w momencie kliknięcia przycisku buy lub sell. Slippage bierze się stąd, że od momentu złożenia zlecenia do momentu jego realizacji warunki rynkowe mogą ulec zmianie. Występuje on głównie na zmiennych, dynamicznych rynkach i w przypadku aktywów o niskiej płynności.
Rekwotowanie – wiąże się z poślizgami cenowymi i występuje w sytuacji, gdy faktyczna cena realizacji zlecenia wyraźnie odstaje od ceny rynkowej, po której inwestor chciał kupić lub sprzedać dany instrument. W tej sytuacji broker dokonuje rekwotowania, czyli nie przyjmuje złożonej oferty i proponuje nową cenę, dając możliwość jej zaakceptowania lub odrzucenia.
Praktyczne aspekty handlu
Pora omówić najistotniejsze terminy związane z praktycznymi aspektami handlu na forexie. O czym powinien wiedzieć w tym kontekście trader, zanim zacznie zawierać transakcje?
Analiza techniczna – analiza zmian kursów par walutowych i innych instrumentów, która ma na celu pomóc przewidzieć ich przyszłe zachowanie. W ramach AT wykorzystywane są rozmaite narzędzia, które ułatwiają wskazanie dogodnych momentów do otwarcia lub zamknięcia pozycji na danym instrumencie.
Analiza ilościowa – badania i przewidywania dotyczące zachowania rynku, które bazują na wykorzystaniu zależności statystycznych i narzędzi matematycznych oraz ekonometrycznych.
Sygnał – zdarzenie lub wskaźnik, który jest uwzględniany przy podejmowaniu decyzji o otwarciu lub zamknięciu pozycji rynkowej. Może mieć on charakter „techniczny”, czyli wiązać się np. z przebiciem ważnego oporu cenowego, albo „fundamentalny” i polegać np. na podniesieniu stóp procentowych przez bank centralny danego kraju.
Setup – zestaw sygnałów, najczęściej wskaźników, na podstawie których trader podejmuje decyzję inwestycyjną. Większość inwestorów, zanim otworzy lub zamknie jakąś pozycję na rynku, bierze pod uwagę kilka sygnałów składających się na setup.
Wsparcie – poziom cenowy, znajdujący się poniżej obecnego kursu danego instrumentu, który powinien zatrzymać jego spadki. Gdy cena dochodzi w okolice wsparcia, wyznaczonego z pomocą narzędzi analizy technicznej, można spodziewać się jej odbicia. Natomiast przebicie tego poziomu jest sygnałem, że spadki będą prawdopodobnie kontynuowane.
Opór – poziom cenowy, który może zahamować trwające wzrosty ceny danego instrumentu. Gdy kurs dociera w okolice oporu, ustalonego z pomocą narzędzi analizy technicznej, można spodziewać się jego cofnięcia. Przebicie oporu jest z kolei sygnałem, że wzrosty mogą być kontynuowane.
Linia trendu – linia łączącą dwa dołki lub wierzchołki cenowe, która wyznacza siłę i kierunek ruchu kursu danego instrumentu finansowego. Może wyznaczać trend spadkowy, wzrostowy lub boczny i często łączy się z poziomami wsparcia i oporu.
Zmienność – parametr pokazujący ryzyko związane z inwestowaniem w dany instrument. Jest mierzony za pomocą narzędzi statystycznych, takich jak odchylenie standardowe czy wariancja zwrotów. Zasada jest taka, że im większa zmienność, tym większe potencjalne zyski, ale jednocześnie większe ryzyko.
Skalping – strategia handlu na forexie, która polega na otwieraniu i zamykaniu wielu pozycji w krótkim czasie. W tym przypadku traderzy bazują na wykresach z niskimi interwałami czasowymi i szukają szansy na zarobek z niewielkich ruchów cenowych.
Expert advisor – robot komputerowy, zaprogramowany do automatycznego składania dowolnych zleceń na rynkach finansowych.
High Frequency Trading (HFT) – styl handlu polegający na wykonywaniu wielu transakcji w ciągu dosłownie kilku sekund. HFT bazuje na zaawansowanych algorytmach komputerowych i jest wykorzystywany głównie przez banki, instytucje finansowe i innych inwestorów instytucjonalnych.
News trading (handel na danych) – sposób handlu, w ramach którego traderzy starają się zarabiać na gwałtownych ruchach cenowych, wynikających z pojawienia się ważnych informacji gospodarczych lub innych mających wpływ na kurs danego instrumentu.
Trigger – z ang. wyzwalacz – sygnał wyzwalający decyzję o wykonaniu transakcji na danym instrumencie według ustalonego setupu. Jeśli setup składa się np. z czterech sygnałów, to złożenie zlecenia zakupu lub sprzedaży nastąpi dopiero, gdy pojawi się ostatni z nich.
Średnia krocząca (ruchoma) – wskaźnik statystyczny wykorzystywany do analizy historycznych kursów danego instrumentu. Wyróżnia się kilka jej rodzajów, przy czym każdy może być obliczany dla różnych okresów i jest nanoszony na wykres cenowy.
Terminy dotyczące brokerów i zleceń walutowych
Po zapoznaniu się z powyższymi terminami, warto przyjrzeć się zagadnieniom, które dotyczą już samego składania zleceń oraz brokerów forex oferujących możliwość handlu.
Market maker (MM) – określenie oznaczające dosłownie „tworzenie rynku”, które odnosi się do najpopularniejszego sposobu funkcjonowania brokerów forex. Broker działający w takim modelu nie realizuje zleceń klientów bezpośrednio na rynku międzybankowym, lecz sam zawiera z nimi transakcje. Na podstawie kwotowań z rynku międzybankowego samodzielnie określa on kursy oferowanych instrumentów, które zawierają już jego marżę.
Electronic Communication Network (ECN) – broker pełniący funkcję pośrednika między klientami a systemem międzybankowym. Nie stanowi strony transakcji, lecz jedynie przekazuje zlecenia klientów na rynek, za co najczęściej pobiera prowizję.
Straight Through Processing (STP) – model pośredni pomiędzy ECN a MM. Broker typu STP nie jest stroną transakcji, lecz przekazuje zlecenia klientów do tzw. dostawców płynności. W zależności od przyjętej polityki może zarabiać na spreadach powiększonych o marżę i/lub prowizji od zawieranych transakcji.
Multilateral Trading Facility (MTF) – mniej popularny model działalności brokera, w którym zarabia on wyłącznie na prowizjach od obrotu. Taki system wiąże się z udostępnianiem wielostronnej platformy obrotu, w ramach której traderzy mają dostęp do arkusza zleceń i mogą błyskawicznie realizować transakcje.
Dostawca płynności – to firma inwestycyjna, bank, broker lub inna instytucja, która pełni rolę partnera transakcji i umożliwia handel instrumentami finansowymi. Dostawcy płynności współpracują z brokerami, co pozwala im na bieżąco obsługiwać i realizować nawet duże zlecenia klientów.
Zlecenie natychmiastowe – najprostszy rodzaj zlecenia na rynku forex. Może dotyczyć sprzedaży lub zakupu danego instrumentu i polega na wykonaniu transakcji po jego aktualnej cenie rynkowej.
Stop loss – to obronne zlecenie oczekujące, które automatycznie realizuje stratę na poziomie wcześniej określonym przez inwestora. Pomaga ograniczyć straty w przypadku niekorzystnych ruchów rynkowych.
Take profit – zlecenie oczekujące, które automatycznie realizuje zysk na poziomie wcześniej ustalonym przez tradera. Pomaga zabezpieczyć zyski na wypadek ewentualnego odwrócenia trendu.
Trailing Stop – rodzaj zlecenia typu stop loss, zwane stopem kroczącym, które automatycznie przesuwa się w miarę wzrostu zysku z zajętej pozycji rynkowej. Pomaga chronić wypracowane zyski i zarazem zapewnia elastyczność w zarządzaniu pozycją.
Break even point – poziom cenowy, na którym zajmowana pozycja, po uwzględnieniu spreadu i innych ewentualnych kosztów, ma bilans zerowy. Powyżej tego progu inwestycja przynosi zysk, a poniżej stratę.
Stop out – automatyczne zamykanie stratnych pozycji tradera po cenie rynkowej. Może ono polegać na zamknięciu wszystkich pozycji od razu lub ich stopniowym zamykaniu, począwszy od tej przynoszącej największe straty. Broker przeprowadza takie operacje, gdy depozyt zabezpieczający spada poniżej określonego poziomu.
Buy limit – zlecenie oczekujące kupna z limitem, który znajduje się poniżej aktualnej ceny danego instrumentu. Zostanie zrealizowane wówczas, gdy kurs spadnie do poziomu wskazanego przez tradera.
Buy Stop – zlecenie oczekujące kupna z limitem, który został ustawiony powyżej bieżącej ceny danego instrumentu. Jest aktywowane (a nie realizowane, jak take profit i stop loss) wówczas, gdy kurs wzrasta do poziomu wskazanego przez inwestora. Traderzy ustawiają takie zlecenie zwykle wtedy, kiedy oczekują potwierdzenia trendu wzrostowego.
Sell limit – zlecenie oczekujące sprzedaży z limitem, który znajduje się powyżej obecnego kursu danego instrumentu. Jego realizacja nastąpi w sytuacji, gdy cena wzrośnie do poziomu określonego przez tradera.
Sell stop – zlecenie oczekujące sprzedaży z limitem, który został ustawiony poniżej obecnej ceny danego instrumentu. Jest aktywowane (a nie realizowane, jak take profit i stop loss) wówczas, gdy cena spadnie poniżej poziomu określonego przez inwestora. Traderzy zwykle ustawiają takie zlecenie w sytuacji, kiedy oczekują potwierdzenia trendu spadkowego.
Oznaczenia wybranych walut i innych instrumentów na platformach forex
Na zakończenie przedstawiamy symbole popularnych walut i przykładowe oznaczenia instrumentów oferowanych przez brokerów forex. Wprawdzie nazewnictwo kontraktów CFD, zwłaszcza tych wystawionych na instrumenty inne niż waluty, różni się w zależności od brokera, jednak uznaliśmy, że i tak warto je zaprezentować. W ten sposób chcieliśmy pomóc się zorientować, czego można spodziewać się po ofercie platform forexowych i jak może wyglądać prezentacja dostępnych na niej instrumentów.
PLN – polski złoty
EUR – euro
USD – dolar amerykański
GBP – funt szterling
CHF – frank szwajcarski
JPY – jen japoński
SEK – korona szwedzka
NZD – dolar nowozelandzki
CAD – dolar kanadyjski
AUD – dolar australijski
CNY – juan chiński
HKD – dolar hongkoński
BGN – lew bułgarski
CZK – korona czeska
DKK – korona duńska
NOK – korona norweska
RUB – rubel rosyjski
RON – lej rumuński
TRY – lira turecka
UAH – hrywna ukraińska
HUF – forint węgierski
BRL – real brazylijski
CLP – peso chilijskie
COP – peso kolumbijskie
MXN – peso meksykańskie
IDR – rupia indonezyjska
INR – rupia indyjska
PKR – rupia pakistańska
SGD – dolar singapurski
ILS – szekel izraelski
NGN – naira nigeryjska
ZAR – rand południowoafrykański
US2000 – indeks Russel2000, składający się z 2000 spółek amerykańskich o małej kapitalizacji.
US500 – indeks SP500, zawierający 500 spółek z największą kapitalizacją, notowanych na giełdach: New York Stock Exchange i NASDAQ.
US100 – indeks NASDAQ100, w skład którego wchodzi 100 największych spółek technologicznych notowanych na giełdzie NASDAQ.
US30 – indeks DJIA, odwzorowujący zmiany cen akcji 30 największych amerykańskich przedsiębiorstw.
DE40 – indeks DAX, w skład którego wchodzi 40 największych spółek notowanych na giełdzie Frankfurt Stock Exchange.
ITA40 – indeks FTSE MIB, składający się z 40 największych spółek notowanych na giełdzie mediolańskiej.
SUI20 – indeks SMI, składający się z 20 największych przedsiębiorstw notowanych na giełdzie szwajcarskiej.
FRA40 – indeks CAC40, skupiający 40 spółek o największej kapitalizacji, notowanych na giełdzie paryskiej.
UK100 – indeks FTSE100, składający się ze 100 największych spółek notowanych na Londons Stock Exchange.
W20 – indeks WIG20, składający się z akcji 20 największych na GPW spółek giełdowych.
SPA35 – Ibex35, grupujący 35 największych i najpłynniejszych przedsiębiorstw notowanych na giełdzie madryckiej.
EU50 – indeks Euro Stoxx 50, w skład którego wchodzi 50 największych spółek z krajów strefy euro.
HK – indeks Hang Seng, składający się z 33 największych spółek notowanych na giełdzie w Hongkongu.
JP225 – indeks Nikkei 225, zawierający 225 największych i najpłynniejszych przedsiębiorstw notowanych na giełdzie japońskiej.
CH50 – indeks FTSE China, składający się z 50 największych spółek notowanych na giełdach w Szanghaju i Schenzen.
Gold (XAU) – złoto
Silver (XAG) – srebro
Palladium (XPD) – pallad
Platinum (XPT) – platyna
Copper – miedź
Nickel – nikiel
Aluminium – aluminium
Zinc – cynk
Gasoline – benzyna
Natgas – gaz ziemny
Oil – ropa naftowa
Oil WTI – ropa naftowa West Taxes Intermediate
Sugar – cukier
Soybean – soja
Coffee – kawa
Wheat – pszenica
Cotton – bawełna
Corn – kukurydza
Soy oil – olej sojowy
Cocoa – kakao
Gdy opanujesz przedstawione terminy i nabędziesz wiedzę praktyczną dotyczącą tradingu, będziesz mógł spróbować swoich sił w spekulacji na rynku forex. Pamiętaj tylko, aby zadbać o wybór dobrego rachunku inwestycyjnego. Pomoże Ci w tym na bieżąco aktualizowany ranking brokerów forex, który przedstawia zakres poszczególnych ofert, warunki handlu, a także inne parametry istotne z perspektywy traderów.
Ranking brokerów forex i CFD - Kwiecień 2024
spread w czasie trwania sesji europejskiej
Spread w czasie trwania sesji europejskiej
Spread w czasie trwania sesji europejskiej
Komentarze
(3)Prosto i mądrze wyjaśnione to wszystko, przeczytałem z ciekawości, by uporządkować wiedzę, ale i tak nigdy nie zabawię się w grę na forexie. Kosztowałoby mnie to zbyt wiele nerwów.
Odpowiedz
Od czego zależą punkty swapowe w kontraktach? Czy zawsze pozycja na danym kontrakcie ma je ujemne lub dodatnie?
Odpowiedz
Nie zawsze, ale w przypadku par walutowych często są. Zwykle jedna pozycja ma je dodatnie, a odwrotna ujemne. Wynika to m.in. z różnic w wysokościach stóp proc. w krajach z walutami tworzącymi daną parę. Ważna jest też wielkość marży brokera. Ona zawiera się w punktach swapowych i ma wpływ na ich wysokość.
Odpowiedz